Macera başlıyordu… Vizeler bitmiş hafta sonu Başakşehir ile karşılaşıyoruz. Herkes vizelerin bitimi ile maça kendini hazırlamış yaklaşık 8-9 kişi maça gitmeye karar vermişiz. Biletler herkese temin edilmiş ama tribünde tribün ayrılmışız J Kimimiz Okul Açık’ta kimimiz Fenerium altta yer almıştı. Orkun Reis önceden İstanbul’a geçiş yapmıştı. ZETA tayfası ve memnuniyetsizide alıp Cumartesi Kocaeli’ye geldi. (Niye kamyon derseniz kimsede para yok kyk lar daha yatmamış) Ben ise Cuma’dan Kocaeli’ne geçmiştim. Şevket’ide unutmamak lazım o da önceden İstanbul’a geçiş yapmış maç günü buluşacaktık. Oğulcan, Süklüm , Aziz ve ben Kocaeli’nde haberleşerek Pazar sabahına 10.15 200 Hatlar otobüsüne yetişmek için akşamdan haberleşip otogarda sabah buluştuk. Elimizde 1 tane kart var ve o da bizim değil. İçine herkes cebindeki parayı vererek para atarak otobüse bindik. Ayakta gidilen 1 saat yolculuk ve açlıktan sonra Kartal Metro’suna geldik. Orkun bizi alarak eve geçiş yaptık ve direkt herkes kahvaltıya yüklendi. Orkun’dan beklenmedik hareketler diyerek kahvaltıyı yaptıktan sonra Kadıköy’e geçiş yaptık. Biletlerin farklı yerlerde olduğunu geçtik, Kadıköy’e geçişlerimizde farklıydı. Kadıköy’e geçtiğimizde daha saat 14.00-15.00 civarıydı. Kılçık’ta buluştuk.. Şevket’de gelmiş geriye sadece Dodo kalmış ve şaraplar tabikide... Dodo gelinceye kadar bestelerle biraları götürüyorduk. Sonrası soğuk İstanbul’da şaraplar geldiğinde yavaştan içimiz ısınmaya başlamıştı. Gelenler gidenler sohbet muhabbet sonucunda zaman akmış Mabed’e doğru yürüyüşe geçmiştik. Maça girmeden önce bir şeyler yiyelim diyoruz ama cepte para yok. Bozuklular çıkar ve simit, poğaça alarak karnımız doyuruyoruz. Mabed’e geldiğimizde yoğurtçuda biraz durduktan sonra stada geçiş yaptık. Maçın başlamasına az bir zaman kalmıştı. Okul Açık’ta yavaş yavaş ısınmaya başlıyordu. Okul Açık’ta ilk kez Karabük Tayfa olarak (bilet sıkıntısından dolayı) 5 kişiydik ve tribün adına da maç boyunca güzel işler yaptık. Ve galibiyetide aldık. Yavaştan artık stad boşalıyor bizde staddan çıkıyorduk. Oğulcanlarla stad dışında buluştuk. İstanbul’da kalacaklar vedalaştı Karabük’e dönecekler ayrılarak yemeğe geçmişti. Bizim kamyoncu tayfa yine Kocaeli Tayfa ile Kocaeli’ne geçiş yaptı ve kamyoncu abi ile geri dönecekti. Biz de İstanbul’da olan eski taya ile (Gürkan, Köki) yemeğe geçtik. Sonrasında sıcak bir yerde otobüsün saatini beklemeye koyulduk. Otobüs saati geldi puslu şehire doğru yol aldık ve vardığımız da herkes kendini uykuya bırakmıştı…
Güzel ve yorucu geçen bir gün oldu bizim için ama
anılarımıza da bir yenisini eklemiştik. Bu yolculuğun sonunda dostluk, aşk,
sevda vardı ve her yolculuğumuz böylede sürecek biz ölene kadar…
Yaşa Var Ol Fenerbahçe!
